چوپان دروغگو واقعيت دارد، چرا باور نمي کنيم..

نوستالژيک ترين قصه هاي نسل من داستان هاي کتب درسي ابتدايي مان مانند تصميم کبري و حسنک کجايي و دهقان فداکار و  چندين داستان ديگر مي باشد که هرکدام درسي عبرت آموز براي زندگي واقعي کنوني مان مي باشد که اگر از آن داستان ها عبرت نگيريم مجبوريم وقايع تلخي را بر خود و ملتمان در صحنه هاي سياسي و فرهنگي و اجتماعي و اقتصادي رقم بزنيم.

يکي از مهمترين قصه هاي آن دوران نيز داستان چوپان دروغگويي بود که با دروغگويي کار را به جايي رسانيد که در آخر قصه گرگ آمد و تمام گوسفندان روستا را دريد.
و قصه ي امروز نيز از آنجايي شروع شد که چوپاناني به عنوان فرزندان روستاي انقلاب براي پاسداري از منافع مردم اين روستا آماده شدند و گوسفندانشان را به عنوان سرمايه هاي مردم روستا به بيشه و چراگاه وين و ژنو و لوزان بردند و شب ها به روستا باز مي گشتند

و وقتي مردم روستا و کدخدا از وضعيت بيشه و خطر گرگ هاي آن حوالي از ايشان سوال مي پرسيدند، چوپانان از تغيير حس خونخواري گرگ ها و متمدن شدن و لبخند هاي زيبايشان تعريف مي نمودند و از مذاکرات و پياده روي و اتفاقي ديدار کردن با سر دسته ي گرگ ها و اينکه بايد مردم روستا نظرشان را در مورد گرگ هاي بيشه تغيير دهند قصه سرايي مي کردند

و کم کم با اينکه کدخدا از خطر گرگ ها به مردم و چوپانان گوشزد مي کرد و مي گفت که نمي شود به گرگ ها اعتماد کرد، چوپانان از توافقي با گرگ ها خبر مي دادند و در داخل روستا نيز عده اي از مردم باورشان شده بود که گرگ ها صلح طلب و دوستار مردم روستا و انسان صفت شده اند و با اميد به تدبير چوپانان شب ها به کوچه ها سرازير مي شدند و برايشان جشن مي گرفتند و از سطح سواد و هوش و ذکاوت چوپانان تعريف مي نمودند

اما از قضا در آذر سالِ بعد از توافقِ با گرگها

گرگ ها شبانه دست به کار شدند و در حمله اي برق آسا به گله ي گوسفندان زدند و مردم روستا تا به خود آمدند ديدند حرف چوپانان دروغ از آب در آمده و گوسفندي هم برايشان باقي نمانده که فردا بتوانند از شيرش استفاده کنند و از گوشت لذيذش بخورند و پشمش را بفروشند و هر چه بر سرشان زدند ديگر فايده اي جز برملاشدن وعده ها و حماسه سرايي هاي دروغين چوپانان نداشت که نداشت.